Gisteren was het zo ver
Mijn kanjers vlogen uit! Wat een hectiek toch altijd, zo’n musical en dat afscheid. Rennen en vliegen, die laatste dagen. Is alles echt af? Hoe zit het met het decor? Heeft iedereen nu een passende outfit meegenomen? Staat de muziek er goed op? 2 kinderen afwezig op het laatste moment, snel regelen dat deze rollen worden overgenomen. Ohja de speeches, chips ik tel er 24, wie ben ik vergeten? De afscheidscadeautjes maken en er op het laatste moment achter komen dat je twee foto’s mist… Antwoord geven op vragen als: ‘Juf, mijn moeder komt in de middag, moet ik er bij de avondvoorstelling dan ook zijn?’, ‘Juf, kan ik nog van rol wisselen?’ ‘Juf, ik heb geen rode trui wat moet ik nu doen?’ ‘Juf, ik ben m’n script kwijt maar ken die laatste scene nog niet’ (In mijn hoofd tel ik tot 10) Met als klap op de vuurpijl een kapotte printer, oh help: ‘HOE KRIJG IK DIT VOOR ELKAAR???’ ‘WAAROM WAS DIT OOK ALWEER LEUK?’ (En dan heb ik de Coronamaatregelen met de daarbij behorende moeilijkheden buiten beschouwing gelaten) Maar op de avond zelf, kijk ik naar die musical, slik ik mijn tranen weg en voel ik een trots gevoel over me heen komen. ‘Het is het me allemaal dubbel en dwars waard!!!’
Ik kreeg op Instagram veel vragen over hoe ik het afscheid vorm gaf, hoe ik het persoonlijk maakte en wat voor afscheidscadeautje ik de kinderen gaf. Dit wil ik met jullie delen in het onderstaande stuk.
Hoe ik het deed:
Na het opvoeren van de musical deed ik mijn afscheidspraatje. Dit deed ik aan de hand van een PowerPoint, na zo’n musical zit er namelijk veel adrenaline in mijn lijf en wil ik nog wel eens wat dingen vergeten. Dit helpt me om de rode draad van m’n verhaal niet kwijt te raken. Ik begon met wat herinneringen, deze kinderen zaten namelijk ook bij mij in groep 5. Ik had een leuk filmpje gevonden van die tijd waarin ze allemaal even kort iets vertelden over dat jaar. Daarna had ik een filmpje van 8 minuten waarin ik foto’s en filmpjes aan elkaar had geplakt met wat leuke teksten erbij. Er werd hard gelachen (of gehuild), prachtig om te zien. Deze filmpjes had ik met een gesloten link op YouTube geplaatst, zo konden we hier gemakkelijk bij. Na dit moment vroeg ik de kinderen naar wat leuke herinneringen aan de Spoorzoeker, dit waren vooral grappige momenten.
Vervolgens kwam ik bij het ‘officiële’ gedeelte aan waarbij ik de getuigschriften uitdeelde. Er verschenen telkens 4 kwaliteiten/kenmerken op het doek, als de ouders hun kind hierin herkenden moesten ze gaan staan. Voor de kinderen idem dito, als zij zichzelf herkende. Zo hield ik de ouders en de kinderen een beetje betrokken. De 4 woorden beschreven het kind, hier had ik dan leuke/stoute/gekke dingen in verwerkt. Aan de hand hiervan vertelde ik een kort verhaaltje, riep het kind bij me en gaf dan het getuigschrift.
De afscheidscadeautjes
Toen na de laatste voorstelling iedereen het getuigschrift gekregen had, was het tijd voor de afscheidscadeautjes.
Ik kies altijd voor een rugzak. Waarom? Omdat ik altijd zeg (symbolisch): ‘Aan het begin van de basisschool krijg je een rugzak, alles wat je leert en meemaakt, gaat daarin. Het enige wat jij straks moet doen, is het eruit halen!’ Ik had dit jaar gekozen voor witte rugzakjes waar ik op kon schrijven. Ik schreef er een quote op met de namen van de kinderen.
Maar wat zat er IN de rugzak?
- Een zelf ontworpen tijdschrift, met stukjes van alle leerkrachten, een stuk over de coronatijd, een stuk van mij, kleuterfoto’s en wat mooie uitspraken.
- Een foto het kind samen met mij.
- Een wenspotje met daarin iets wat ik ze toewens.
Tot slot
Aan het eind liet ik luid applaudisseren voor alle leerkrachten die deze groep gehad hebben, voor (hulp)ouders, kinderen en een ieder die iets bijgedragen heeft aan het welzijn van deze kinderen. Daar sloot ik mee af.
Met tassen vol bloemen en cadeaus, een vol hart, zware voeten en een moe lijf kwam ik thuis. Ik was verdrietig maar voldaan. Ik ben nooit goed geweest in afscheid nemen. Maar ik kijk terug op een prachtige musical en een mooi afscheid. Iets wat de kinderen hopelijk nooit meer vergeten. En daar doe je het voor!!
Note to myself: begin eerder aan die afscheidsfilmpjes & cadeautjes. (Dit zeg ik ieder jaar tegen mezelf, zal het volgend jaar eindelijk lukken?)
Herken jij hier dingen uit? Hoe doe jij het afscheid? Laat het me weten, ik ben benieuwd 🙂
Op naar een welverdiende vakantie om volgend schooljaar weer fris op een nieuwe school te beginnen!
