Zelfreflectie, kritisch durven kijken naar je eigen kunnen, dat is iets wat je moet leren. Kinderen vinden al snel iets heel goed of juist heel slecht van zichzelf. Maar hoe leer je ze dat goed kijken naar jezelf je een stap verder kan brengen? Het ideale vak om hiermee aan de slag te gaan is technisch lezen.
In mijn klas wordt er enorm veel met feedback gedaan. In een eerdere blog schreef ik hoe ik leerlingen stimuleer effectieve feedback op elkaar te geven met behulp van een feedbackformulier. Naast dat zij elkaar feedback geven en ik hen regelmatig van feedback voorzie, maak ik dus ook veel gebruik van zelfreflectie. De leerlingen hebben door het jaar heen kritisch naar zichzelf leren kijken om zo een stap te maken binnen hun ontwikkeling.
Dat klinkt allemaal heel mooi, maar hoe ziet dat er concreet uit?
Technisch lezen is de ideale manier om de leerlingen goed naar zichzelf te laten kijken. Door de leerlingen te laten voorlezen ‘aan zichzelf’ en dit op te nemen, laat ik hen op een andere manier naar zichzelf kijken. In het begin is dit super ‘awkward’ en vinden ze dit heel gek. Naar mate we dit vaker deden werd dit normaal. Het helpt dat deze opname puur en alleen voor henzelf is. Ze hoeven niet naar elkaars opnames te kijken (mag wel) en ik hoef die video’s ook niet allemaal te bekijken. (Ik doe wel feedback rondes) Ze leren verder kijken dan (‘oh nee kijk hoe ik praat’ of ‘waarom doe ik zo?’) Ze leren, naar mate ze het vaker doen, kijken naar WAT doe ik nu. Wat is hier GOED aan en wat kan beter?
Hoe werkt het?
Een ieder neemt een stuk uit een boek en leest dit voor met de Ipad gericht op zichzelf of zonder camera met alleen geluid (niet iedereen vindt het beeld van zichzelf fijn en willen het alleen horen). Nadat ze een stukje van ongeveer 1 a 2 minuten hebben opgenomen, luisteren ze dit een paar keer terug. De eerste keer luisteren ze en lezen ze mee met de tekst erbij. De tweede keer luisteren ze alleen naar het opgenomen stukje en de derde keer luisteren ze en schrijven ze de feedback op. Mooi hieraan is dat ze dus meelezen en zien waar fouten zitten, maar ook luisteren naar of ze nu echt begrijpen wat ze zelf proberen over te laten komen. Door het meerdere malen terug te luisteren horen ze wat er beter kan. Nadat ze feedback opgeschreven hebben, is de kunst om deze feedback dus ook te verwerken. Ze gaan nogmaals het stukje lezen en nemen dit weer op, ditmaal dus een ‘verbeterde versie’. Ook naar deze versie luisteren ze opnieuw. Dit doen we ongeveer 20 minuten lang. Ze mogen ook andere stukjes lezen, zo lang ieder stukje maar 2 keer gelezen is & dus 2 keer is opgenomen.
Hiermee leren de leerlingen ook dat feedback niet iets is wat je gewoon geeft of krijgt maar dat het pas effectief is als je er iets mee doet. Feedback is een cadeautje, in dit geval aan jezelf.
Soms geef ik tijdens zo’n les een specifiek leesdoel mee: ‘Vandaag wil ik dat je speelt met het tempo. Lees een bepaald personage met een snellere, vluchtige stem en zorg bijvoorbeeld dat het verhaal erg rustig verteld wordt’
Doordat mijn leerlingen veel met feedback doen in de klas, kunnen ze best kritisch zijn naar zichzelf. Daar waar zij twee jaar geleden aangaven alles al te kunnen, zien ze nu telkens toch verbeterpuntjes. Ik zie groei bij ze, in mindset maar zeker ook binnen het lezen. De wil om beter te worden is er constant en dat is een absolute win-win. Een tip van mij, probeer het eens uit en kijk wat het doet!
Bekijk de video vanuit de praktijk op mijn instagram: teach_and_cher
