Gisteren (04-12-2021) was de uitreiking van de Leraar van het Jaar verkiezing. Dit is zeker geen verkiezing voor de ‘beste leraar van NL’ want hoe meet je dat? Nee, dit is een verkiezing om ten eerste het onderwijs weer in de schijnwerpers te zetten en ten tweede om ambassadeurs te kiezen die zich hard kunnen maken voor het onderwijs. Zo had iedere genomineerde leerkracht een standpunt binnen het onderwijs waar zij aandacht voor willen.
Ik had ook een standpunt. Dat vond ik in eerste instantie erg lastig, want ik sta voor veel meer dingen dan alleen dit ene punt. Maar, wat zie ik waar ik graag verandering in zou willen zien? Dat bracht me bij:
“Bevlogenheid in het onderwijs moet je vleugels geven en niet in een kooitje stoppen.”
Dat kooitje wat je hiernaast ziet, daar zat ik ooit in. Ik werd beperkt in wat ik mocht en dus in wat ik eigenlijk kon. Ik ging al gauw ‘te ver’ voor mijn klas en ‘doe maar normaal’ was de onderliggende boodschap. Er is zelfs een tijd geweest dat ik echt mijn vuurtje voor het onderwijs verloren ben. Ik merkte na mijn eigen ervaring, dat veel meer leerkrachten hiermee te maken krijgen. Daar ben ik eens goed naar gaan kijken:
Ik zie namelijk in het onderwijs vaak een soort ‘eenheidsworst’ ontstaan. Alle neuzen dezelfde kant op, ‘een lijn door de school’, als de èèn iets doet dat moet de ander dat ook doen en anders doen we het allemaal niet… Als de één iets extra’s doet heeft de ander het gevoel dit ook te moeten doen met scheve gezichten als resultaat, enzovoort…
Nu leert men ons op de PABO dat wanneer je de hele klas precies dezelfde paddenstoelen laat knutselen, dit geen creatieve activiteit is, want leerlingen kunnen hun eigen creativiteit niet gebruiken. ‘Je slaat de creativiteit dood’ – zei mijn kunstdocent… Waarom doen we dit bij onze leerkrachten dan wel? Een hele hoop ‘moetjes’ beperken ons als leerkracht. Begrijp me niet verkeerd, tuurlijk ben je 1 school en moeten bepaalde dingen terug te zien zijn bij iedereen. Maar hierin kan men ook te ver gaan. Dat waar ik met Teach&Cher voor sta: Het lesgeven anno NU, vraagt iets anders van ons als leerkrachten maar dus ook van directies en besturen. Vrijheid & ruimte zijn nu JUIST belangrijk.
Ik verwonder me dat dit niet alleen speelt bij leerkrachten maar eigenlijk al begint op de PABO. Ik sprak laatst een PABO studente die graag een van mijn werkvormen wilde uitproberen: ‘Zo jammer, dat ik dit niet kan doen, ik moet hetzelfde doen als mijn mentor’ – Hier begint het al….
Maar ik hoor van leerkrachten ook dingen als: ‘Wat jij doet, zou ik ook zo graag willen proberen in de klas. Maar wij moeten ons echt strak houden aan ons didactische model, het rooster en afspraken die gelden voor de vakken’
Dit zijn allemaal dingen die ervoor zorgen dat men zijn enthousiasme maar vooral ook creativiteit verliest! Ook de methodes die we gebruiken, met allemaal voor gestructureerde dingen, zet ons eigen brein soms UIT. Men vergeet eigen professionaliteit te gebruiken en laat zich leiden door dingen als een methode. Maar als we de ruimte krijgen dit meer los te laten en het te gebruiken als leidraad, gebeuren er prachtige dingen!
Toen ik namelijk door mijn huidige directies gezien, gehoord en geloofd werd, maakte ikzelf echt een enorme ontwikkeling door. Het vertrouwen en de ruimte die zij mij gaven (op meerdere vlakken) zorgde ervoor dat ik echt ging ‘vliegen’. Ik kreeg de vrijheid om mijn eigen onderwijs vorm te geven en dit had een positief effect op zowel mij als mijn leerlingen. Mijn 150% werd 300% en mijn enthousiasme werkte aanstekelijk. Bevlogen leerkrachten hebben we namelijk nodig om anderen hier weer in mee te nemen. Daarom doe ik wat ik doe: DELEN!
Om terug te komen op de verkiezing: ik wilde graag aandacht voor het stimuleren & behouden van bevlogenheid binnen het onderwijs. Op welke manier dan ook. Een topic waar eigenlijk, op deze manier, niet zoveel over gesproken wordt. Ik vind dat we terug naar authenticiteit mogen en de leerkracht meer vrijheid en vertrouwen verdient. Ik heb de verkiezing niet gewonnen en dat vind ik helemaal niet erg, dat betekent namelijk niet dat ik me hier niet meer voor inzet.
Angela heeft de verkiezing gewonnen en zal met haar enorme passie, liefde, energie en kracht vele mooie dingen met deze titel doen en daar ben ik blij om. Ook via hier: gefeliciteerd lieve Angela! We zien elkaar gauw weer.
Ik heb deze 1,5 jaar als genomineerde als iets positiefs ervaren. Ik heb mooie mensen ontmoet, ben geïnspireerd geraakt door de andere bevlogen leerkrachten en heb mijn kijk op het onderwijs kunnen aanscherpen. Aan alle mede genomineerden en een ieder die hieraan mee gewerkt heeft: Bedankt!
Ik blijf doen wat ik al deed: lesgeven met passie en mensen inspireren & motiveren voor goed onderwijs. Ik blijf dat wat ik doe in de klas met jullie delen en zal me zeker ook blijven inzetten voor de bevlogen leerkrachten onder ons!
Aan alle leerkrachten: Onderschat je eigen vleugels niet <3
Op de foto links: Ik (Cherelle Bouwen) Angela Esajas & Linda Mansveld – genomineerden Primair Onderwijs 2021
Op de foto rechts alle genomineerden van het jaar 2021: Angela Esajas, Linda Mansveld, Kirsten Cuppen, Valerie Ungerer, Ron Bouqet, Jasper van de Noordt, Susanne Langelaan, Ismail Aghzanay, Wouter den Engelsman & Roy Helmerhorst. Een hele dikke SO naar jullie toppers, bedankt voor alles!
